ສະບາຍດີເພື່ອນໆ ແຟນຄັບຂອງ LomKan.com,
ຫວັງວ່າພວກທ່ານທຸກໆຄົນ ຄົງຈະໄດ້ມອບ ແລະ ຮັບ ຄວາມສຸກຈາກຄົນທີ່ທ່ານຮັກ ກັນຢ່າງເຕັມອີ່ມ ໃນຊ່ວງເທດສະການວາເລນໄທນ໌ ທີ່ຫາກໍ່ຜ່ານມາສົດໆຮ້ອນໆນີ້. ສຳລັບທ່ານທີ່ຍັງຊອກຫາຄົນໆນັ້ນບໍ່ທັນພົບ, ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍຖືຄະຕິວ່າ: ຖ້າຈະມີ ຕໍ່ຕ້ອງແມ່ນຄົນດີ ທີ່ຮັກເຮົາແທ້. ຄົນບໍ່ດີບໍ່ໄດ້ວ່າຊິເອົາມາໃຫ້ປວດຫົວ ແລະ ທຸກໃຈ. ຮັກຜູ້ບັງເກີດເກົ້າເຮົາດີກວ່າ ເພາະວ່າພວກເພິ່ນຮັກເຮົາໂດຍບໍ່ມີເງື່ອນໄຂ ແລະ ຮັກຢ່າງບໍ່ມີວັນເຊື່ອມຄາຍ. ເວົ້າແທ້, ຮັກໝາຮັກແມວພວກມັນກະຍັງຮັກເຮົາຄືນ. ສຳລັບຄົນທີ່ຄິດວ່າ ຈະຄວງຄົນທີ່ຕົນບໍ່ຮັກປານໃດ ຫຼື ຄວງຄົນທີ່ບໍ່ຮັກຕົນ ໄປຊາມຊາ ພໍ້ຄົນດີ, ຂໍບອກວ່ານີ້ແມ່ນຄວາມຄິດທີ່ຜິດທີ່ສຸດເດີ! ເວລາເຮົາມີຄູ່ຄວງເປັນຕົນເປັນໂຕຢູ່, ຄົນດີໆບໍ່ເຂົ້າມາແຊກແຊງຊີວິດເຮົາດອກ. ຢ່າຫຼອກໂຕເອງ! ຂໍໂທດເດີ, ຂ້າພະເຈົ້າຖືວ່າໂຕເອງອາຍຸຫຼາຍກວ່າຫຼາຍໆທ່ານທີ່ເປັນແຟນຄັບຂອງລົມກັນດອດຄຳແລ້ວ, ແລະ ໄດ້ມາຢືນຢູ່ໃນຈຸດທີ່ຕົນຖືວ່າດີທີ່ສຸດແລ້ວ ໃນເລື່ອງຄວາມຮັກ, ກໍ່ເລີຍຢາກຂໍແລກປ່ຽນປະສົບການ (ລະບາຍ) ກ່ຽວກັບປະເດັນທີ່ມັນຄັນປາກຄັນໃຈນີ້ອອກໄປໃຫ້ແລ້ວໆກ່ອນຊ໋ະ. ທັງນີ້ກໍ່ຍ້ອນວ່າຂ້າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ບັນດາທ່ານທີ່ຍັງບໍ່ທັນພົບຄວາມສຸກດ້ານນີ້ ໄດ້ລິ້ມລອງລົດຊາດຂອງມັນຈິງໆ.
ເອົາລະ, ບາດນີ້ມາເຂົ້າເລື່ອງການຫຼຸດນ້ຳໜັກ. ບໍ່ຢາກເຊື່ອ ກໍ່ຕ້ອງໄດ້ເຊື່ອລະວ່າອາທິດນີ້ ນ້ຳໜັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າຫຼຸດລົງ 1.5 ກິໂລ. ມື້ນີ້ນ້ຳໜັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າສັ່ງໄດ້ 121 ປອນ, ຫຼືເທົ່າກັບ 54.8 ກິໂລ. ໄຊໂຍ!!!! (ໃກ້ລະ, ໃກ້ໆຊິມີຄວາມຮູ້ສຶກຢາກບອກຄົນຕຸ້ຍທີ່ນັ່ງກິນຟາສຟູດຢູ່ຕາມມອລວ່າ ຄັນມີຄວາມຕັ້ງໃຈແທ້, ພວກເຂົາເຈົ້າກໍ່ສາມາດມີຫຸ່ນດີ, ມີສຸຂະພາບແຂງແຮງໄດ້ຄືກັນ. ໂອ້ຍ, ນິໄສເກົ່າ – ສັນດານ – ມັນດັດຍາກ).
ໃຊ້ດຳແບລເບົາໆ, ແຕ່ຍົກຫຼາຍໆເທື່ອເອົາ.
ອາກາດໜາວ (12 – 15 C ພໍດີງາມ) ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາເຜົາຜານພະລັງງານໄດ້ຫຼາຍກວ່າເກົ່າ.
ກັງວົນຢູ່ເລີຍວ່ານີ້ແມ່ນອາທິດສຸດທ້າຍແລ້ວ, ຈະເຮັດຈັ່ງໃດຈຶ່ງຈະໄດ້ໃຫ້ຕາມເປົ້າໝາຍທີ່ຕົນຕັ້ງໄວ້ ຈາກ 58 ກິໂລ ລົງມາຢູ່ 55. ຄິດວ່າເຮັດຫຍັງກະເຮັດໄປແລ້ວ, ແຕ່ນ້ຳໜັກພັດບໍ່ລົງ. ຊ້ຳບໍ່ໜຳອາທິດແລ້ວນີ້ມັນຍັງເພີ້ມຂຶ້ນ 500 ກຣາມ. ໄປຢູ່ທີ່ 56.3 ກິໂລ. ທຳອິດຄິດວ່າຊິກິນທູນາສະຫຼັດກັບຜັກ (ແບບບໍ່ໃສ່ນ້ຳມັນຫຼືຄຣີມ) ໄປຕະຫຼອດທິດ. ແຕ່ມັນກືນບໍ່ຄ່ອຍລົງ. ຄິດຊື່ໆກະຍັງຮູ້ສຶກຝືດຄໍ. ອີກທັງ, ທິດທີ່ຜ່ານມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າມີໜັງສືທີ່ຕ້ອງຂຽນໃຫ້ແລ້ວ. ຂຽນໜັງສືແບບຮີບຮ້ອນຍາມໃດ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ຕ້ອງໄດ້ກິນທາດແປ້ງ. ລົດຊາດບໍ່ຫວານແຮງ, ກອບນອກ, ນຸ້ມໃນ – ມັນແມ່ນນ້ຳຕານທີ່ສະໝອງສາມາດນຳໄປໃຊ້ເລີຍ. ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ເລີຍໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ສາມີໃຈດີ ຊື້ແຄຼັກເກີ ແນວໂປຼດມາໃຫ້. ສັນຍາວ່າຊິກິນເທື່ອລະ 15 ອັນ (ມັນເປັນຮູບສັດ, ປ່ຽງນ້ອຍກວ່າສອງນິ້ວມື. 15 ໂຕ ມີປະມານ 120 ແຄລໍຣີ, ຊຶ່ງກະຖືວ່າບໍ່ຫຼາຍ). ແຕ່ບາດເອົາອີ່ຫຼີ, ຄົນມັນຊີຣຽສກັບການຂຽນ ກະເລີຍກິນງົວ, ເສືອ, ສິງ, ກະທິງ, … ກິນຮອດຊ້າງ, ຮອດແຮດ ແລະ ໄດໂນເສົາ ຊຸດລະ 15 ໂຕ ໄປ 3 ຫຼື 4 ເທືີ່ອ ຕໍ່ມື້ (ຄູນເລກເບິ່ງແຄລໍຣີເອົາເອງເດີ!).
ເຮັດ squat ມື້ລະ 60 ເທື່ອ ຈຶ່ງພໍເຫັນເງົາຂອງບັ້ນທ້າຍອອກມາແນ່ໜ້ອຍໜຶ່ງ.
ຊິເຮັດຈັ່ງໃດໄດ້, ພໍ່ແມ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ມາ.
ເຊີນຫັດກາຍໄປໂລດລະ, ກິນແປ້ງຫຼາຍແນວນີ້ຈັ່ງໃດນ້ຳໜັກກະບໍ່ລົງດອກ, ມີແຕ່ຊິກຽມເປັນຊູໂມເທົ່ານັ້ນລະ! ຂ້າພະເຈົ້າຄິດເຢາະເຢີ້ຍຕົນເອງຢູ່ໃນໃຈ, ທັງໆທີ່ປາກກໍ່ຍັງຫຍ້ຳແຄຼັກເກີ, ແລະ ມືໜຶ່ງກຽມພ້ອມຊິປ່ອນປາວານເຂົ້າປາກ.
ຊິເຮັດແນວໃດຈຶ່ງຊິຊ່ວຍຮ່າງກາຍຍ່ອຍອາຫານ ແລະ ບັນເທົາອາການທ້ອງອືດຈາກການກິນທາດແປ້ງເກີນຂອບເຂດ? ຂ້າພະເຈົ້າບີບນ້ຳໝາກນາວສົດໃສ່ນ້ຳອຸ່ນ. ໝາກນາວໃຫຍ່ໜ່ວຍໜຶ່ງ ກັບນ້ຳອຸ່ນຈອກໃຫຍ່ໜຶ່ງ – ມັນສົ້ມຈົນຂົມພຸ້ນລະ. ບໍ່ໄດ້ໃສ່ນ້ຳເຜີ້ງ ຫຼື ໂຊດາຄືໝູ່ວ່າດອກ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການແຄລໍຣີເພີ້ມ. ໃຊ້ທໍ່ດູດ ດື່ມ, ເພາະບໍ່ຢາກໃຫ້ຄວາມສົ້ມລະດັບສູງ ໄປທຳລາຍແຂ້ວ – ຄັນພວກທ່ານຊິດື່ມນ້ຳໝາກນາວ, ຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຈຸດນີ້ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ແຂ້ວເສັຍ. ຂ້າພະເຈົ້າດື່ມນ້ຳໝາກນາວຕອນເຊົ້າເວລາທ້ອງວ່າງ. ນ້ຳໝາກນາວນີ້ດື່ມໄວແນ່, ເພາະຫຼັງຈາກນັ້ນຕ້ອງໄດ້ຖ້າ 30 ນາທີກ່ອນຈຶ່ງດື່ມກາເຟ ແລະ ກິນອາຫານອື່ນໆ. ຮູ້ສຶກສະບາຍທ້ອງ, ສະບາຍໂຕທີ່ສຸດ. (ກ່ອນນອນ, ເຮັດອີກກະໄດ້, ແຕ່ມັນຊິພາໃຫ້ທ່ານລຸກເບົາໝົດຄືນ). ສູດນີ້ຊ່ວຍໄດ້ແທ້ໆ.
ບໍ່ມີແຕ່ເທົ່ານັ້ນ, ຍ້ອນຢ້ານວ່າໝາກນາວໜ່ວຍດຽວຊິບໍ່ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ຫຼຸດນ້ຳໜັກໄດ້ໄວເທົ່າທີ່ຕົນຢາກໄດ້, ພາຍຫຼັງກິນກາເຟແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ຫັນໄປໃຊ້ຢາພື້ນເມືອງອະເນກປະສົງຂອງຄົນອາເມລິກາ – ນ້ຳສົ້ມໝາກແອປເປີ້ລ ແນວທີ່ມັນຂຽນໃສ່ວ່າ ນ້ຳສົ້ມດິບທີ່ຍັງມີແມ່ນ້ຳສົ້ມຢູ່ (Raw apple cider vinegar with the mother) – ຕື່ມອີກ. ນ້ຳສົ້ມປະເພດນີ້ຍັງມີສາຍາເປັນພາສາອັງກິດວ່າ, “A workout in a bottle!” ຫຼືແປງ່າຍໆເປັນພາສາລາວເຮົາວ່າ “ຢາຫຼຸດນ້ຳໜັກ” ຫັ້ນລະ. ຂ້າພະເຈົ້າເອົານ້ຳສົ້ມທີ່ວ່ານີ້ 1 ບ່ວງກາເຟ ໃສ່ໃນນ້ຳອຸ່ນຈອກໃຫຍ່ (ຈອກຂ້າພະເຈົ້າໃສ່ນ້ຳໄດ້ 10 ອອນຊ໌). ທຽວກິນນ້ຳໝົດມື້. ບໍ່ແມ່ນກິນລົງບາດດຽວຈົນທ້ອງຄັບເດີ, ກິນແບບຈິບໄປເທື່ອລະເລັກລະນ້ອຍ ໝົດມື້ ໂດຍໃຊ້ທໍ່ດູດ ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ອາຊິດໄປທຳລາຍແຂ້ວເຮົາ (ມື້ນຶ່ງດື່ມນ້ຳໝາກນາວ 1 ຈອກ, ກິນກາເຟຈອກໃຫຍ່ໜຶ່ງ, ຈິບນ້ຳປະສົມນ້ຳສົ້ມໝາກແອປເປີ້ລ 4-5 ຈອກ, ແລະ ນ້ຳລ້າ 2-3 ຈອກ). ນ້ຳປະສົມນີ້ຈະພາໃຫ້ລະບາຍ, ທຽວໄປເບົາເລີຍໆ ແລະ ໄປໜັກກໍ່ສະດວກ. ໃຫ້ທ່ານສັງເກດເອົາເອງ, ຄັນທ່ານໄປເບົາແລ້ວຮູ້ສຶກລະຄາຍເຄືອງ, ນັ້ນໝາຍວ່າມີນ້ຳສົ້ມໃນຮ່າງກາຍທ່ານຫຼາຍເກີນໄປແລ້ວ. ຈົ່ງຈີບນ້ຳລ້າສະຫຼັບກັນໄປ. ຖ້າກິນພໍເໝາະພໍດີ, ເວລາລົງໄປຮອດທ້ອງເຮົາ, ນ້ຳໝາກນາວ ແລະ ນ້ຳສົ້ມຈະໄປປັບໃຫ້ທ້ອງໄສ້ເຮົາເປັນດ່າງ, ຊ່ວຍຂ້າພະຍາດ ແລະ ອະນຸມູນອິດສະຫຼະຕ່າງໆ. ຮູ້ສຶກມີກຳລັງ ແລະ ຢູ່ສະດວກ.
ແມ່ນແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າດຶງກ້າມທ້ອງໄວ້ ຈຶ່ງໄດ້ຊ່ຳນີ້.
ທ້ອງນ້ອຍແມ່ນໜຶ່ງໃນຈຳນວນຈຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຕ້ອງໄດ້ພະຍາຍາມຫຼາຍກວ່າເກົ່າ.
ເກືອບລືມໄປ, ສາມເດືອນກ່ອນໜ້ານີ້ ໂສ້ງຜືນນີ້ຂຶ້ນມາກາຍຫົວເຂົ່າຂ້າພະເຈົ້າໜ້ອຍໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ. ດຽວນີ້ມັນຫຼົມແລ້ວ. ໂສ້ງເກົ່າ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເກັບໄວ້ເຕືອນໃຈວ່າຄັນນຸ່ງເຂົ້າ, ສະແດງວ່າບໍ່ຕຸ້ຍ.
ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເລົ່າໃຫ້ຟັງນີ້ ແມ່ນປະສົບການສ່ວນຕົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນມີປະຫວັດດ້ານສຸຂະພາບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຖ້າພວກທ່ານຈະກິນຫຍັງ, ດື່ມຫຍັງໃຫ້ເປັນຢາ, ພວກທ່ານຕ້ອງປຶກສາກັບແພດຂອງຕົນໃຫ້ແນ່ໃຈສາກ່ອນເດີ! ອີກຢ່າງ, ສຳລັບທ່ານທີ່ມີຄວາມດັນຕ່ຳ, ມັນຈະຫຼຸດຄວາມດັນທ່ານລົງອີກ, ສະນັ້ນ ຈຳເປັນທີ່ສຸດ ທີ່ຕ້ອງໄດ້ປຶກສາໝໍກ່ອນ.
6 ອາທິດ ສາມາດປ່ຽນແປງໄດ້ແນວນີ້ລະ
ຫົກອາທິດຜ່ານໄປແລ້ວ, ຖ້າທ່ານໄດ້ອ່ານບົດຄວາມທຳອິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ທ່ານຄົງຈະຈື່ຮູບຖ່າຍເຄິ່ງໂຕ (ຂ້າງຊ້າຍ) ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້. ຂ້າພະເຈົ້າມັກຮູບແຜ່ນນີ້. ມັນເປັນຕົວແທນຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ດີ. ໂຕເອງຄິດວ່າຕົນເອງຍິ້ມຢູ່, ແຕ່ຄົນອື່ນຍັງວ່າຂ້າພະເຈົ້າຂຶງໆ. ຕົນເອງຄິດວ່າວ່າຕົນບໍ່ຕຸ້ຍ, ແຕ່ບາດມາທຽບໃສ່ຮູບຂ້າງຂວາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຖ່າຍເຊລຟີໄປສອງມື້ຫຼັງນີ້ ຈຶ່ງເຫັນວ່າຕອນນັ້ນໂຕເອງອວບຫຼາຍພໍສົມຄວນ.
ສຳລັບມາດຕະຖານຂອງຄົນອາຊີເຮົາ, ສ່ວນສູງ 1.58 ມ, ນ້ຳໜັກ 54.8 ກລ ນີ້ ບໍ່ຖືວ່າຈ່ອຍດອກ (ຄວາມຈິງ ຫຼາຍທ່ານອາດຍັງເຫັນວ່າຂ້າພະເຈົ້າຕຸ້ຍຢູ່). ແຕ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າພໍໃຈກັບໂຕເອງແລ້ວ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະສືບຕໍ່ຫັດກາຍ ແລະ ເລືອກກິນແຕ່ອາຫານທີ່ດີຕໍ່ສຸຂະພາບ. ອາດຈະກິນເຄັກ (ເຄັກວັນເກີດທີ່ຍັງເຫຼືອນີ້ ແຊບສຸດໆເລີຍ) ເປັນບາງມື້ ແລ້ວກິນສະຫຼັດກັບປາໄປ 3-4 ຄາບ, ກ່ອນຊິໄປກິນກະດູກຂ້າງໝູປີ້ງແຊບໆຈັກເທື່ອ. ຢາກໃຊ້ຊີວິດແບບບໍ່ຕ້ອງກັງວົນກັບນ້ຳໜັກຂອງຕົນເອງຕະຫຼອດເວລາເບິ່ງຈັກເທື່ອ. ຢາກຮູ້ວ່າມັນຊິເປັນຈັ່ງໃດ.
ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າຫຼາຍເກີນໄປແລ້ວ. ອາດນ້ຳຖ້ວມທົ່ງແດ່. ຖ້າທ່ານໃດ ມີຂໍ້ສົນໃຈອັນໃດ, ກະຣຸນາຖາມມາໄດ້ເລີຍເດີ. ຫຼືຖ້າທ່ານມີປະສົບການອື່ນໆຢາກແລກປ່ຽນກໍ່ຂໍເຊີນ. ຂ້າພະເຈົ້າຍິນດີຮັບຟັງສະເໝີ.